دزفول، شهری ریشهدار و کهن، از دامان زاگرس تا قلب تاریخ که همواره نماد پایمردی، ایستادگی و افتخار بوده است. شهری با پیشینهای چند هزار ساله که شکوهش به دوران ساسانیان بازمیگردد و قدمت فرهنگ و تمدنش برگ زرینی از تاریخ ایرانزمین را رقم زده است.
این دیار دلیر، در دوران انقلاب ۱۳۵۷ نقشی مؤثر ایفا کرد و در سالهای دفاع مقدس، آماج بیوقفه موشکها و گلولههای دشمن بعثی قرار گرفت. اما آنچه دزفول را جاودانه ساخت، نه حجم حملات، که عظمت ایستادگی مردمانش بود؛ آنچنان که امروز، با افتخار این شهر «پایتخت مقاومت ایران» خوانده میشود.
در روزگاری نه چندان دور، با توجه به شرایط پس از انقلاب، صدام اعلام کرده بود خوزستان را طی سه روز و تهران را در یک هفته فتح خواهد کرد! وی غافل از آن بود که دزفول، سرزمین مردمانی است که ریشه در غیرت دارند و شرافتشان را نه با توپ و تانک، که با جان خویش پاس میدارند.
در برابر ارتشی مجهز، زن و مرد، پیر و جوان، با سلاح و بیسلاح، در کنار رزمندگان وطن، حماسهای رقم زدند که تا ابد در حافظه تاریخی ملت ایران باقی خواهد ماند.
۱۷۶ موشک، ۲۵۰۰ گلوله توپخانه دوربرد، ۳۳۱ راکت هواپیما و ۲۶۰۰ شهید در ۲۷۰۰ روز مقاومت. دو خاکریز؛ یکی در دل شهر، با ۷۱۱ شهید، و دیگری در جبههها، با ۱۸۸۹ شهید. اینها فقط اعداد نیستند، بلکه گواهیاند بر صلابت شهری که با خون فرزندانش، آزادی را جاودانه ساخت.
🔻اما اکنون..
دزفول اکنون، زخمی عمیقتر از موشک و آتش در دل دارد؛ زخم بیکاری جوانانش، رنج هوای آلوده، قطعی برق در گرمای طاقتفرسای جنوب، و کشاورزی که روزگاری مایه رونق بود امروز قربانی بیبرنامگی و سوءمدیریت شده است.
کارخانههایی که محصولاتشان در آنسوی خلیج فارس به فروش میرسد و سهمی جز آلودگی برای مردم این شهر به همراه نداشتهاند. جوانان دزفول، با وجود منابع و ظرفیتهای فراوان، بدون اشتغال و امید، نظارهگر فرسایش آیندهای هستند که میتوانست روشن باشد.
شهری که میبایست قطب کشاورزی و صنعت شمال خوزستان باشد، سالهاست در رکود و روزمرگی گرفتار آمده است. فقر، مهاجرت، تهیشدن از نیروی انسانی و اقتصادی، و غبار یأس بر چهره فردا، همگی نتیجه بیتوجهیهای دیروز و امروز است.
دزفول، این شهر دیرینه و پرافتخار که در طول تاریخ عزتمندش همواره مهد علما، فقها، فرماندهان و فرهیختگان بسیاری بوده است بیتردید، چنین سرزمینی سزاوار فردایی بهتر، با شرایطی درخور شأن مردمانش میباشد.
🔻و امروز، در چهارم خرداد…
بهمناسبت روز ملی مقاومت و پایداری مردم دزفول، نه تنها باید گذشته پرافتخارمان را پاس بداریم، بلکه برای آینده نیز میبایست راهی روشن و چشماندازی کارآمد ترسیم کنیم. شاید فردا، دیگر چنین فرصتی در دست نباشد.
اینجانب ضمن تبریک این روز ارزشمند به خانوادههای معزز شهدا، رزمندگان، ایثارگران و جانبازان سرافراز، از درگاه حضرت حق طول عمر باعزت برای رهبر معظم انقلاب مسئلت مینمایم و امیدوارم بتوانیم در سایه الگوی مقاومت و فداکاری شهدا، گامی مؤثر در خدمترسانی به مردم عزیزمان برداریم.
غزل مهرنژاد
چهارم خرداد ۱۴۰۴
دیدگاهتان را بنویسید