فرماندار دزفول: هیچوقت در هیئت تطبیق سلیقه‌ای عمل نکرده‌ایم/ بودجه شهرداری دزفول پس از اصلاح موارد مغایر با قانون مجدداً بررسی خواهد شدفرماندار: دزفول به‌عنوان بیست‌وچهارمین شهرستان پربازدید کشور شناخته شد/ اسکان یک میلیون و ۸۰۰ هزار مسافر در سطح شهرستانایراد هیئت تطبیق به بودجه شهرداری دزفولدزفول، کجا بریم؟انسانیت، آخرین مشق معلم فداکار کودکان کار دزفول؛ حسن گلچین‌نژاد آسمانی شدپیام نوروزی غزل مهرنژاد، رییس سازمان مردم نهاد آوای وحدت به مناسبت آغاز سال ۱۴۰۴فرماندار دزفول: در کنار معرفی آثار باستانی و تفریحی دزفول، استفاده صحیح از آن هم باید فرهنگ‌سازی شودتأکید پاپی‌زاده بر احیای بافت تاریخی دزفول
مجسمه یعقوب لیث صفاری در دزفول نیازمند توجه مسئولین است سید نظام الدین امامی فردانشیار دانشکده هنر دانشگاه شاهد صحبت از بزرگترین مجسمه برنزی ایران است .مجسمه ی سردار سیستانی که در دوره خود افتخارات زیادی برای ایران به ارمغان آورد بصورتی که در تاریخ علاوه بر فتوحات ، احیاگر زبان فارسی نام گرفته است […]
مجسمه یعقوب لیث صفاری در دزفول نیازمند توجه مسئولین است
سید نظام الدین امامی فر
دانشیار دانشکده هنر دانشگاه شاهد
صحبت از بزرگترین مجسمه برنزی ایران است .
مجسمه ی سردار سیستانی که در دوره خود افتخارات زیادی برای ایران به ارمغان آورد بصورتی که در تاریخ علاوه بر فتوحات ، احیاگر زبان فارسی نام گرفته است ( رجوع شود به کتابهای تاریخ ایران ) .
این مجسمه در دوره پهلوی دوم توسط استاد ابوالحسن صدیقی (از مشاهیر بزرگ مجسمه سازی ایران و سازنده مجسمه فردوسی تهران و …) طراحی و در یکی از شهرهای کشور ایتالیا در دو نسخه ، برنز ریزی شد .
یکی از این مجسمه ها برای شهر زادگاه ( زابل ) و دیگری برای محل فوت ایشان ( دزفول ، شاه آباد ، اسلام آباد و جندی شاپور ) در کارگاهی زیر نظر استاد در تهران جوشکاری و پتینه کاری شد و به شهرهای خودشان (بین سالهای 1356 و 1357) منتقل گردیدند.
در شهر دزفول در میدان یعقوب لیث (فتح المبین کنونی) ،پایه ای به ارتفاع 9 متر ساخته تا این اثر بی نظیرِ 7/5 متری بر فراز آن نصب شود.
قابل تامل است که این دو مجسمه برنزی علاوه بر ارزش مادی و هنری بسیار ، بزرگترین مجسمه های برنزی ایران محسوب می شوند .
مجسمه ی یعقوب لیث‌صفاری که در دزفول نصب گردید متاسفانه بصورت غیرمعمول ، توسط شهرداری سابق با رنگ صنعتی رنگ آمیزی شده و نمای برنزی زیبای آن که ماهیت ستبری به این حجم را می داد ، از بین رفت .
در سال 1368 بعد از مذاکرات و مجادلات فراوان توسط برخی از مسئولین وقت ، این مجسمه در محل فعلی جاده اندیمشک-دزفول ، روبروی تیپ زرهی دزفول و ابتدای پارک بعثت توسط شهرداری این شهر نصب گردید .
اینک سال 1402 هست و شهرداری دزفول بدنبال پذیرایی و جذب گردشگر در جهت رونق اقتصادی است ، و در این رابطه تبلیغات وسیعی نموده و بر تابلوهای بزرگ شهری به معرفی دزفول بعنوان شهری با < هویت فرهنگی > پرداخته است.
در تعریف هویت فرهنگی آمده : هرآنچه که معرف تاریخ ، مجموعه آداب و رسوم ، اعتقادات، عاطفه ، آثار ماندگار و … بوده که مخاطب با دیدن آنها پی به گذشته ی پر افتخار مردمان آن دیدار برده و در ذهنش ماندگار شود …
همانطور که میدانید نورپردازی و نوآرایی یکی از عناصر جدید معماری شهری است که می تواند علاوه بر ایجاد امنیت ، به شناسایی برخی از آثار معماری و جاذبه های شهری بپردازد و تاسف اینجاست که مجسمه با ارزش یعقوب لیث صفاری که می تواند گنجینه هنری این شهر به مخاطبان و گردشگران معرفی شود ، در تاریکی مطلق شب در میان انبوهی از تابلوهای راهنمایی و بوته های هرس نشده در تاریکی شب ناپدید شده است ، که البته این بی اهمیت شمردن آثار تاریخی ملی و هنری از سوی دیگر ارگانهای اداری و فرهنگی و هنری در دزفول مسبوق به سابقه هست .
نکته مهم در خصوص عدم نمایش این اثر ملی بصورت قطع شخصیت تاریخی و ملی بعنوان احیاگر زبان فارسی ( مجسمه یعقوب لیث صفاری ) است که همواره مورد بی مهری تصمیم گیران شهری قرار گرفته است و ردپای اعمال تعصبات بی پایه در نصب و حتی نورپردازی این اثر فاخر را بشدت مشهود می سازد ، همچنین از دلایل دیگر بر این مدعا می توان نام برد :
خاطرات تاریخی مبارزه با مظاهر طاغوت ( کمیته محو آثار طاغوت در سال 1358 ) ، سرنگون شدن و تخریب قسمتهایی از این مجسمه در محل آتشنشانی سابق ( بیش از 10 سال ) ، عدم جایابی صحیح برای انتقال این اثر هنری ( جایابی در محلی که در معرض دید عموم نباشد ) ، پایه نامناسب نسبت به ارتفاع و بوته های پیرامون و عدم نورپردازی چه در گذشته و‌چه در زمان فعلی با هدف دیده نشدن ، همگی نشان از عمدی بودن و حذف شخصیت تاریخی یعقوب لیث صفاری را در اذهان دارد ، لذا پیشنهاد می شود برای رفع این مشکل که خاطر مسیولین شهری و حضرات را آزرده ساخته ، این اثر با ارزش در محلی دیگر بمانند مزار این سردار در ( شاه آباد ، اسلام آباد ، جندی شاپور ) منتقل و آرام گیرد تا شاید اهالی شریف جندی شاپور همانند مراقبت از مزارش ، معرفی بهتری از این شخصیت ملی داشته باشند .
نکته قابل تامل و تاسف اینکه ، بحدی این مجسمه از دید مخاطبان ، مهجور مانده است که اغلب همشهریان محترم از وجود چنین مجسمه ای بی اطلاعند ، چه رسد به تاریخ شخصیت ، سازنده اثر و …
معرفی شهر دزفول بعنوان شهری تاریخی و هویت فرهنگی شامل تمامی اشکال دیداری قدیم و جدید هست که حذف هرگونه از اشکال موجب خسارتهای فرهنگی و بی هویتی خواهد شد .
امید داریم که در همین چند روز پیش روی این نقیصه از سوی شهرداری پرتلاش دزفول ، رفع گردد.
دیدگاهتان را بنویسید