اشعاری از آنیتا قربانعلی‌زاده

1 – غم های سیاه خلوتم را پر داد

از باغ بهشت خود گلی محشر داد

در خنده ی زیبای خدا غرق شدم

وقتی به جهان کوچکم، دختر داد

——————————————–

2 – پاییز نام دختری تنهاست، بانوی بغض و هق هقِ باران

بانوی مونارنجی عاشق، بانوی مهر و آذر و آبان

پیراهن زردش برازنده ست، دل می برد با رنگ دلخواهش

وقتی پریشان میکند گیسو، چشمان دنیا می شود حیران

دلتنگی اش میراث اجدادی، درخلوت خود برگ می ریزد

پاییزِ سرما خورده هم درد است، هم برتمام دردها درمان!

دوروبرش را ابر پوشانده، از پنجره پاییز معلوم است

بیتاب ِ باران های بسیارند، گل‌های خشکِ داخلِ گلدان!

در گوش شهر آرام می پیچد، موسیقی غمگین خش خش ها

چون برگ، قلبِ عابران از عشق، بر هر درخت از شاخه آویزان

پاییز نام دختری زیباست زیباترین نقّاشی دنیا

هر روز از دیروز عاشق تر، بابوسه های روشن باران

——————————————–

——————————————–

3 – باتو هر روز در جهانم عشق

در دل و برسر زبانم عشق

آفتابیست روزگار دلم

باتو خورشید جاودانم عشق

خانه ی امن و کوچکی دارم

قبله ام عشق و سایبانم عشق

باتو خوشبختم و همین کافیست

بعدِ صدسال هم جوانم عشق

پای هر سختی ات نشستم، باز

_ حرف شیرین ِ در دهانم عشق

عاشقم من  یکی دوروز که نیست!

رفته تا مغز استخوانم عشق .

– از مجموعه غزل (غزل پوش) نشر شانی

About The Author

admin

See author's posts